Konstrukcja dźwięku przy użyciu metod elektronicznych może się odbywać na wiele różnych sposobów.
Bardzo ogólnie należą do nich następujące:
Synteza addytywna
Synteza tego typu polega po prostu na dodawaniu funkcji sinusoidalnych. Można więc otrzymywać sygnały złożone przez nakładanie na siebie harmonicznych lub częściowo nieharmonicznych.
Synteza addytywna może być również zmienna w czasie, na przykład, jeżeli amplituda zmienia się w czasie, lub jeżeli nawet tylko składowe widma zmieniają się w czasie.
Synteza subtraktywna
Synteza subtraktywna jest szczególnie interesująca. Wychodzi od sygnałów pełnych harmonicznych i stopniowo odejmuje je, poprzez przetwarzanie przebiegów generowanych przez oscylatory.
Techniki obróbki dźwięku spróbkowanego
Kategoria ta obejmuje techniki syntezy spróbkowanego dźwięku. W celu zredukowania pamięci można stosować upraszczanie danych przez modyfikowanie widma.
Synteza na podstawie modelu fizycznego
W tym przypadku konstruowany jest matematyczny model fizycznego procesu odtwarzania dźwięku (wzbudnik + rezonator).
Im dokładniejszy jest ten model, tym lepiej potrafi odtworzyć te aspekty dźwięku, które stanowią zasadniczą, choć trudną do skodyfikowania różnicę pomiędzy „rzeczywistym” a „wirtualnym” dźwiękiem (nieharmoniczność, małe przesunięcia fazy pomiędzy początkami dźwięków itd.).