Potrafimy już zapisać melodię. Bardzo rzadko jednak nasze potrzeby w zakresie nut ograniczają się do tak prostego zapisu. BME2 daje możliwość sporządzenia nawet bardzo skomplikowanej partytury. Spróbujmy dzisiaj zaplanować zapis łatwego utworu na fortepian.
Umiemy już wprowadzić nazwisko kompozytora w oknie „Tekst”, wybierając pozycję „Autor”, a także tytuł utworu – wybierając pozycję „Tytuł”. Potrafimy też oznaczyć tonację i metrum.
Kiedy elementy te zostały wprowadzone, należy teraz oznaczyć partie zapisu – w przypadku fortepianu będzie to partia prawej i lewej ręki. Nuty umieszczane sukcesywnie w partii prawej i lewej ręki będą sobie odpowiadały. Będziemy mogli np. odsłuchiwać poszczególne takty lub dłuższe fragmenty utworu jeszcze przed zakończeniem zapisu.
Jak więc zaplanować w naszym zapisie obie partie? Po wciśnięciu Ctrl+P ukazuje się lista kategorii instrumentów, z których każdy stanowi podmenu. Schodząc strzałką w dół lub naciskając pierwszą literę nazwy instrumentu, wybieramy interesującą nas kategorię, w tym wypadku „Instrumenty klawiszowe”. Otwieramy podmenu (przechodząc strzałką w prawo) i schodząc w dół na linijce brajlowskiej odczytujemy prefiksy dla prawej, a pod spodem – lewej ręki - odpowiednio: pkt 46 345 i 456 345. Jednocześnie słyszymy opis słowny: „prawa ręka” i „lewa ręka” (o ile oczywiście mamy w „Opcjach” w podmenu „Mowa” zaznaczony conajmniej poziom 1 opisu). Zaznaczamy prawą rękę spacją i słyszymy komunikat, że prawa ręka została wybrana – „prawa ręka, wstawione”. Pod spodem ukazuje się prefiks dla lewej ręki. Partię lewej ręki należy wybrać w analogiczny sposób, a następnie zatwierdzić wybrane partie klawiszem „enter”.
Naciskając alt+Shift+P (P), wprowadzamy prefiks danej partii (koniecznie od nowego wiersza), po którym będziemy mogli wpisywać nuty.
Aby przejść do zapisu kolejnej partii – w tym wypadku do lewej ręki, trzeba tą samą kombinacją klawiszy alt+Shift+P (P) przywołać prefiks dla lewej ręki.
Można odsłuchać bieżący takt, który zostanie odtworzony w wykonaniu na obie ręce, naciskając ctrl+Shift+B (B). Można też posłuchać całego, dotychczas zapisanego fragmentu, stosując kombinację klawiszy Ctrl+b spacja.
Przykład 7 prezentuje łatwy utwór na fortepian, a mianowicie „Gawot” G.Ph. Telemanna. Jest to zapis uproszczony, pozbawiony wszelkich dodatkowych oznaczeń (łuków, akcentów, palcowania). Wszystkie te oznaczenia pojawiają się natomiast w przykładzie 8. Mamy więc możliwość porównania dwóch zapisów tego samego utworu, co pozwala zauważyć, o ile dłuższy i trudniejszy do czytania przez początkującego ucznia jest drugi z nich.
Dlatego warto w tym przypadku zaimportować plik do Czytnika Nut Brajlowskich (Braille Music reader – BMR), który pozwala na ukrycie różnych elementów (funkcja „Ukryj elementy”). Kwestia ta została dokładniej omówiona w podręczniku do BMR.