Spróbujmy teraz zapisać prosty utwór, uwzględniając najważniejsze elementy. Nie powinno to okazać się bardzo trudne.
Zaraz na początku dobrze jest nadać utworowi tytuł, podać autora, określić tonację i metrum.
Wszystkie te funkcje można, rzecz jasna, przywołać z menu z pozycji „Wstaw”, ale lepiej poznać najczęściej używane skróty klawiszowe, które bardzo usprawniają pracę. Trzeba jednak wiedzieć, że dla większości funkcji skróty klawiszowe różnią się w zależności od wybranej klawiatury. Wybór klawiatury został wyjaśniony w lekcji 1. Proszę pamiętać, że w tym podręczniku na pierwszym miejscu będzie podawany skrót dla klawiatury „Według tabeli translacji”, a dopiero potem, w nawiasie - dla klawiatur sześcioklawiszowych – brajlowskiej i sekwencyjnej. Niekiedy kombinacja klawiszy będzie taka sama dla wszystkich klawiatur. Na końcu podręcznika zostały zebrane w tabeli najczęściej używane kombinacje klawiszowe dla obu typów klawiatury.
Naciskając kombinację klawiszy ctrl+shift+U (U) wchodzimy w tryb „Tekst”. Wpisujemy tytuł i przemieszczając się za pomocą tabulatora, docieramy do pozycji „Typ”, gdzie znajduje się lista rodzajów tekstu. Przesuwamy się strzałką kursora do wymaganej pozycji, w tym wypadku „Tytuł” i zatwierdzamy wpisany tytuł naciskając „enter”.
Kolejną pozycję, np. autora, wprowadzamy w taki sam sposób. Należy jednak pamiętać, że każdą taką operację zaczynamy koniecznie w nowym wierszu, czyli po naciśnięciu klawisza „enter”.
Do wprowadzenia znaków przykluczowych służy skrót klawiszy ctrl+shift+Y (Y). Kiedy znajdziemy się w oknie „Tonacja”, wpisujemy potrzebne znaki: krzyżyki lub bemole i zatwierdzamy klawiszem „enter”. Skrótem klawiszowym ctrl+shift+T (T) wchodzimy do okna „Metrum”. Wpisujemy metrum według zasad obowiązujących w zapisie brajlowskim (może to być C lub odpowiedni ułamek poprzedzony znakiem liczby – pkt 3456) i zatwierdzamy klawiszem „enter”.
Zarówno znaki przykluczowe, jak i metrum umieszczamy w wierszu w takim układzie, jak chcielibyśmy je otrzymać na wydruku brajlowskim, np. w oddzielnym wierszu po kilku odstępach albo w środku wiersza (zob. przykład 5).
Natomiast na wydruku na pięciolinii uzyskanym na podstawie formatu XML wszystkie wyżej omówione elementy zostaną ułożone odpowiednio według konwencji obowiązującej dla zapisu czarnodrukowego, bez względu na to, jak rozmieścimy je w zapisie brajlowskim. Tak więc nazwisko autora zostanie umieszczone po prawej stronie nad nutami, tytuł – centralnie nad nutami, a znaki przykluczowe i metrum – na pięciolinii.
Teraz należy wpisać nuty, pamiętając o oddzielaniu taktów spacjami.
Dobrze jest też pisać nuty w niezbyt długich wierszach, gdyż ułatwia to orientację w tekście i czytanie poszczególnych fragmentów na linijce brajlowskiej.
Pojedynczy takt można odsłuchać po wciśnięciu kombinacji klawiszy ctrl+shift+B (B). Całą melodię odsłuchujemy po wciśnięciu ctrl+B i spacji. Również spacją zatrzymujemy odtwarzanie.
Odsłuchiwanie pisanych nut jest bardzo pomocne: uchroni nas przed popełnianiem częstych błędów polegających na pominięciu potrzebnego znaku oktawy, krzyżyka lub bemola (zob. przykład 6).
Warto też zauważyć, że linijka brajlowska, choć może nie bezwzględnie konieczna, jest bardzo pomocna przypisaniu nut za pomocą BME2 i w dużym stopniu usprawnia pracę.
Na zakończenie zapisujemy plik w taki sam sposób jak w wielu innych edytorach – skrótem klawiszowym Ctrl+s. Dobrze jest zresztą w trakcie pisania powtarzać od czasu do czasu zapisywanie, aby w razie jakiejś przygody nie utracić wszystkiego.